Στον Ασκά, κυρίως τα παλιά χρόνια, πολλές δωρεές γινόντουσαν στην εκκλησία. Όπως εξηγεί η Σοφία Ιωάννου, οι πιστοί συνήθιζαν να προσφέρουν όταν πέθαινε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο στη μνήμη του ένα ελαιόδεντρο ή ένα κτήμα. Ελαιόδεντρο προσέφεραν και ως τάμα όταν ήταν κάποιος άρρωστος. Οι πιστοί δώριζαν, επίσης, εικόνες και άλλα χρήσιμα αντικείμενα για την εκκλησία.

Χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς η προσφορά του Κωνσταντίνου και της γυναίκας του, Μανταλένας Μαρδάκη, που ανέλαβαν την ανοικοδόμηση ξωκλησιού αφιερωμένου στην Αγία Χριστίνα και το οποίο σήμερα είναι γνωστό και ως ξωκλήσι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή. Την προσφορά αυτή μαρτυρούν μια σχετική επιγραφή καθώς και μια τοιχογραφία που παριστάνει τους κτήτορες της εκκλησίας να προσφέρουν γονατιστοί τη δωρεά τους στην Αγία Χριστίνα.

O Γιάννης Θ. Ιωάννου (1900-1970) γεννήθηκε στον Ασκά. Σε ηλικία δώδεκα ετών μετοίκησε στην Αμμόχωστο. Αφού φοίτησε για τρία χρόνια στο Ημιγυμνάσιο, εργάστηκε σε γραφεία τόσο στην Αμμόχωστο όσο και στην Αλεξάνδρεια. Μαζί με τον εφοπλιστή Ευγενίδη, εξήγαν πορτοκάλια στην Αίγυπτο, στη Νορβηγία και στη Σουηδία. Με δαπάνη του Ιωάννου, το 1967, η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού έτυχε εργασιών ανακαίνισης στη μνήμη των γονέων του, Θωμά και Λενούς.

Πηγή:
Σοφία Ιωάννου, Ο Ασκάς στο διάβα του χρόνου, Λευκωσία 2007

Ο Παναγιώτης Ιωάννου (1876-1950)  κατάγεται από τον Ασκά. Από δώδεκα χρονών, άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο. Αρχικά πήγε να εργαστεί στους εμπόρους οίνου Ταβερνάρη στη Λευκωσία, ενώ αργότερα με παρότρυνση των τελευταίων στην Αμμόχωστο όπου μαζί με τον αδελφό του, Αθανάσιο, άνοιξαν κατάστημα με αποικιακά είδη. Στη συνέχεια, επέκτεινε τις εμπορικές τους δραστηριότητες ιδρύοντας παράρτημα στην Αλεξάνδρεια. Κατάφερε να διακριθεί στον τομέα του εμπορίου αλλά ταυτόχρονα για την κοινωνική του προσφορά.

Όσον αφορά τον Ασκά, τόσο ο Παναγιώτης όσο και ο Αθανάσιος Ιωάννου προσέφεραν τα πρώτα τους χρήματα για την ανέγερση Δημοτικού Σχολείου, ενώ συνέχισαν  να συνεισφέρουν στον τομέα της εκπαίδευσης μισθώνοντας για σειρά ετών ένα δάσκαλο. Επίσης, ο Παναγιώτης Ιωάννου, όπως η Σοφία Ιωάννου εξηγεί βοήθησε στην κοινωνική αλλά και οικονομική ανέλιξή πολλών συγγενικών του πρόσωπα, ενώ ταυτόχρονα  προσέφερε σε αρκετούς εργασία.

Πηγή:
Σοφία Ιωάννου, Ο Ασκάς στο διάβα του χρόνου, Λευκωσία 2007

Ο Αθανάσιος Ιωάννου (1880-1963), όπως και ο αδελφός του, εργάστηκε και διακρίθηκε στην Αμμόχωστο. Οι ευεργεσίες του υπήρξαν πολλές αλλά πάντοτε ο Ασκάς, όπως υπογραμμίζει η Σοφία Ιωάννου, ήταν η προτεραιότητά του. Όπως προαναφέρθηκε, μαζί με τον αδελφό του, ανέλαβαν την ανέγερση  του Δημοτικού Σχολείου αλλά και της οικίας του δασκάλου. Επίσης, σημαντική υπήρξε η συνεισφορά του σε εργασίες στις εκκλησίες της κοινότητας αλλά και της Ο.Χ.Ε.Ν, της Ορθοδόξου Χριστιανικής Ένωσης Νεανίδων.

Πηγή:
Σοφία Ιωάννου, Ο Ασκάς στο διάβα του χρόνου, Λευκωσία 2007

Ο Παναγιώτης Κ. Ιωάννου (1905-1986) υπήρξε ένας άλλος από τους ευεργέτες του Ασκά. Βοηθούσε τις οικογένειες του χωριού με κάθε τρόπο. Ενδεικτικά αναφέρεται πως τους προσέφερε χρήσιμα δώρα, όπως κουβέρτες και υφάσματα,  στα παιδιά του χωριού, στο σχολείο και στην Ο.Χ.Ε.Ν. αλλά και εργασία κυρίως σε συγγενείς και συγχωριανούς. Επίσης, προσέφερε πρόγευμα στις εκατό πενήντα εργάτριες που απασχολούνταν στο κλωστήριο του .

Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού και ακολούθως στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας και στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Ακολούθως εργάστηκε στην εταιρεία του θείου του (Π. Ιωάννου&Σια), στην οποία εν συνεχεία έγινε και μέτοχος. Το 1929 αγόρασε το νηματουργείο Μαντζούρα και Γεωργίου, το οποίο ονομάστηκε αρχικά «Βιομηχανία Βάμβακος Π. Ιωάννου και Σια». Αργότερα, λόγω της έλλειψης του βαμβακιού, το εργοστάσιο ονομάστηκε «Π.Κ. Ιωάννου & Υιοι Λτδ» και ασχολήθηκε με το εμπόριο υφασμάτων. Επιπρόσθετα, ασχολήθηκε και με άλλες δραστηριότητες, για παράδειγμα, προχώρησε στην αγορά κτηματικής έκτασης στα Κούκλια αλλά και στην ίδρυση εργοστασίου για κονσέρβες και χυμούς.

Πηγή:
Σοφία Ιωάννου, Ο Ασκάς στο διάβα του χρόνου, Λευκωσία 2007

Το όνομά της συνδέθηκε με την Ο.Χ.ΕΝ. (Ορθόδοξος Χριστιανική Ένωση Νεανίδων), καθώς και άλλες πράξεις προσφοράς. Το 1954, η Σοφία Χατζηγιάννη άρχισε την προσφορά της στην Ο.Χ.Ε.Ν. παραχωρώντας ένα μικρό δωματιάκι για την πραγματοποίησή των συναντήσεων της. Στη συνέχεια, με την έναρξη του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ανέλαβε τη συσπείρωση των νεαρών γυναικών με στόχο την οργάνωση διαδηλώσεων. Αργότερα, το 1960, άρχισε η ανέγερση του οικήματος της Ο.Χ.Ε.Ν σε κτήμα της Χατζηγιάννη και σε κεντρικό σημείο του χωριού. Το κτήριο ολοκληρώθηκε επτά χρόνια αργότερα, χάρη στη βοήθεια των χωριανών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η Σοφία Χατζηγιάννη κατέγραψε λεπτομερώς τη βοήθεια που προσέφερε ο κάθε συγχωριανός. Μέχρι το 1971, η Χατζηγιάννη είχε αναλάβει τη λειτουργία του οικήματος για κάθε Κυριακή μεσημέρι. Αργότερα, αναχώρησε για μοναστήρι.

Πηγή:
Σοφία Ιωάννου, Ο Ασκάς στο διάβα του χρόνου, Λευκωσία 2007

Ο Σταύρος Χατζηγιάννης (1922-1997) γεννήθηκε στον Ασκά. Παρόλο που  σε νεαρή ηλικία μετανάστευσε στην Αυστραλία, εντούτοις επισκεπτόταν συχνά το χωριό του. Με προσωπικά του έξοδα, δημιούργησε σε εκκλησιαστικό κτήμα το Κοιμητήριο του Ασκά που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα.

Πηγή:
Σοφία Ιωάννου, Ο Ασκάς στο διάβα του χρόνου, Λευκωσία 2007